πάμε στο Portland για καφέ;

Στο Πόρτλαντ, στις ΗΠΑ, υπάρχει ένα αυτόνομο χορτοφαγικό καφέ που ονομάζεται "το κόκκινο/μαύρο καφέ". Πρόκειται για ένα στέκι που διοικείται και λειτουργεί ως κολεκτίβα. Είναι υποθέτω κάτι παρόμοιο με τα ωραιότατα ελληνικά αυτόνομα στέκια που ξεφυτρώνουν στον αστικό ιστό σαν λουλούδια αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Εκεί πριν ένα μήνα συνέβη το εξής περιστατικό:

Ένα μέλος της κολεκτίβας, ο John Langley, καθάριζε το ψυγείο με τις μπίρες κάτω από τον πάγκο, όταν ένας αστυνομικός, ο James Crooker, εισήλθε στον καφενέ. Όταν ο John είδε τον αστυνομικό με τη στολή υπηρεσίας του και όλα τα συναφή ξαφνιάστηκε, αλλά κράτησε τη ψυχραιμία του και έκανε ό,τι τα μέλη της κολεκτίβας που εργάζονται σε αυτόνομα καφέ εκπαιδεύονται και αναμένεται να κάνουν: απέφυγε την αντιπαράθεση, δεν έκανε ερωτήσεις, και γρήγορα πήρε τη παραγγελία. Ο αστυνομικός παρήγγειλε έναν καφέ στο χέρι, και πήρε από τον John έναν καφέ στο χέρι. Τότε ο αστυνομικός άρχισε να συνομιλεί με ένα θαμώνα του καφέ και αυτό έκανε τον John να νιώσει άβολα. Έτσι, πήρε την απόφαση να ζητήσει ευγενικά από τον αστυνομικό να φύγει και ο αστυνομικός έφυγε χωρίς καμιά αντίδραση. 

Μετά το γεγονός, η Cornelia Seigneur (μια ανεξάρτητη δημοσιογράφος που έτυχε να τρώει στο καφέ), κατήγγειλε ότι ο αστυνομικός έπρεπε να είχε το δικαίωμα να παραμείνει. Ο John εξήγησε ότι η αστυνομία κάνει τον ίδιο και πολλούς από τους θαμώνες και τους συντρόφους να αισθάνονται άβολα. Ερωτηθέντες μάλιστα από τον John ανεπίσημα και οι άλλοι πελάτες, όλοι τους δήλωσαν ότι η παρουσία της αστυνομία τους έκανε να αισθάνονται ανασφαλείς. Η συζήτηση για το θέμα με τη κα Seigneur παρέμεινε πολιτισμένη και κράτησε ακόμα 20 λεπτά.

Την άλλη μέρα η κα Seigneur έγραψε για το περιστατικό στο μπλογκ της και σε μια τοπική εφημερίδα, και το θέμα αναδημοσιεύτηκε γρήγορα από τα τοπικά κανάλια, για να φτάσει με ταχείς ρυθμούς σε ειδησεογραφικά πρακτορεία και ιστοσελίδες, μέχρι τους κολοσσούς CNN και FOX. Το καφέ εξάλλου δέχτηκε εκατοντάδες γράμματα και email για το γεγονός, θετικά και αρνητικά. Τα μέλη της κολεκτίβας έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να απαντήσουν μιας και στο μεταξύ λόγω της απρόβλεπτης δημοσιότητας η πελατεία στον καφενέ μεγιστοποιήθηκε και οι ανάγκες για καλύτερο σέρβις ακόμα περισσότερο!

Τη ίδια στιγμή όμως, φορείς της πόλης κήρυξαν μποϋκοτάζ, διατυπώθηκαν ανώνυμες απειλές για βανδαλισμούς, ενώ ένας συνταξιούχος αστυνομικός (εκπροσωπώντας όπως έγραψε πολλούς συναδέλφους του) κατηγόρησε τα μέλη της κολεκτίβας ως "ολίγον ομοφυλόφιλους", τους απείλησε ότι η αστυνομία δε θα τους προστατέψει ποτέ σε στιγμή ανάγκης και ότι θα έπρεπε να σταματήσουν να απειλούν τη μικρή τους κοινωνία.

Για τα μέλη της κολεκτίβας, το μεγάλο ζήτημα όλης αυτής της ιστορίας ήταν αν η στάση του John, που ήταν δείγμα αυθόρμητης προσωπικής κρίσης, εμπεριείχε στοιχεία ρατσισμού και κοινωνικής διάκρισης. Στο παρελθόν είχαν εκδιωχθεί από το καφέ άτομα που κουβαλούσαν όπλα, φορούσαν διακριτικά μίσους ή ρατσισμού ή προκαλούσαν ανασφάλεια σε θαμώνες που έχουν υποστεί διάφορες μορφές βίας στο παρελθόν. 

Παρακάτω ακολουθεί ένα απόσπασμα της ανακοίνωσης της κολεκτίβας, σε απλή, όμορφη, κατανοητή γλώσσα:

Απορρίπτουμε κάθε μορφή ιεραρχίας και καταπίεσης. Στον δικό μας ιδανικό κόσμο, όλοι θα είναι σε θέση να δρουν μαζί ως ίσοι και να ανταλλάσσουν ιδέες ως τέτοιοι. Ωστόσο, ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι γεμάτος με ανισορροπίες δυνάμεων. Ανισότητες με βάση την εθνική προέλευση, την εθνικότητα, το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλικότητα και τη κοινωνική τάξη είναι βαθιά εδραιωμένες και θεσμοθετημένες με το νομικό μας σύστημα. Ως εκ τούτου, ένας ριζοσπάστης ακτιβιστής και ένας αστυνομικός είναι απίθανο να εμπλακούν σε διάλογο, μόνο και μόνο επειδή ο τελευταίος έχει την εξουσία να συλλάβει τον πρώτο (ή τουλάχιστον, να αυξήσει άμεσα την επιτήρηση και την παρενόχληση του). Μια αστυνομική στολή (πλήρης, με taser και πυροβόλο όπλο) είναι ένα ισχυρό σύμβολο της κρατικής καταπίεσης, της αδικίας και της βίας. Η παρουσία ενός αστυνομικού είναι συχνά αρκετή για να προκαλέσει φόβο σε πολλούς πολίτες-ιδίως σε εκείνους που πλήττονται δυσανάλογα από την ανάρμοστη συμπεριφορά της αστυνομίας. Μέχρι να αποκτήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, θα αγωνιζόμαστε για να δοθεί προτεραιότητα στις ανάγκες αυτών που είναι αόρατοι ή δυσάρεστοι, εκδιωγμένοι ή αδύναμοι. 

Μέχρι την 19η Μαΐου, οι μπάτσοι μπήκαν στο καφέ δύο φορές. Και στις δύο περιπτώσεις, προσπάθησαν να ανακρίνουν πελάτες σχετικά με κάποια αδικήματα, και τους ζητήθηκε να φύγουν όταν έγινε σαφές ότι δεν είχαν κανένα ουσιαστικό λόγο να είναι εκεί. Το "κόκκινο/μαύρο" καφέ δεν είχε καμιά πολιτική ενάντια των ένστολων όταν John έδρασε παίρνοντας μια τέτοια απόφαση. Από τότε όμως οι διαχειριστές του αποφασίσανε να μη δέχονται εν υπηρεσία αστυνομικούς. Η απόφαση αυτή ήταν αποτέλεσμα των ανησυχιών των μελών και της ανατροφοδότησης από τα άλλα μέλη της κοινότητάς τους.

Περισσότερα για το Red and Black Cafe, εδώ. 

catch her, bin her, kill her?

μια δευτερεύουσα παρενέργεια της εμμονής των Βρετανών για τα στατικά πλάνα ζωής μέσα από τη CCTV είναι και η αποκάλυψη των ατομικών τους νευρώσεων, οι οποίες, μέσα από τη διαδραστικότητα των ιστοσελίδων που με πάθος αφοσιώνουν τις ώρες που δεν είναι στο γραφείο, πυροδοτούν απίθανες συλλογικές υστερίες. Γιατί η κατανοητή αντίδραση της κοινωνίας στην ακατανόητη δράση μιας νευρωτικής κυρίας, που ο εθισμός στη καθημερινή κινηματοσκόπηση της ζωής της την έφερε προ μιας δυσάρεστης έκπληξης, εξελίχθηκε όντως σε μια εθνική υστερία.
Γνώρισα πρόσφατα μια άλλη κυρία, δημιούργημα της ίδιας κοινωνίας. Οι δικές της νευρώσεις είχαν υπερνικήσει τα λεπτά δεσμά της λειτουργικότητας και της είχαν επιβάλλει μια πραγματικότητα αποκρουστική. Η μοναξιά που απέπνεε μπορούσε να ηττηθεί μόνο από την απελπισία με την οποία έβλεπε το υπόλοιπο της ζωής της. Αυτή η γυναίκα έχασε τη γάτα της πρόσφατα, το μόνο έμψυχο που κατάφερε ποτέ να σταθεί κάτω απ' τον βαρύ της ίσκιο, και ζει τώρα με τη παράλογη βεβαιότητα πως το πνεύμα της στοιχειώνει το σπίτι που μένει. Εκτός από την αβάσταχτη διαπροσωπική της μοναξιά είναι αναγκασμένη πια να υπομείνει και τη συντριπτική αναμέτρηση με τη μοναχικότητα της ίδιας της της ύπαρξης. Το πνεύμα της νεκρής της γάτας είναι εκεί για να της το θυμίζει. 

οπαδιλίκι: προς μια σχιζοειδή-παρανοειδή θεώρηση λίγο πριν τη σέντρα

Τώρα που ξεκινά η νέα ποδοσφαιρική χρονιά, θα επιχειρήσω με θράσος και φέτος να προσεγγίσω ψυχαναλυτικά μερικές διαστάσεις του λαοπρόβλητου αθλήματος. Πέρσι δοκίμασα να αναφερθώ στη επιθυμία του έλληνα οπαδού να οργανώσει την οπαδική του ύπαρξη ακολουθώντας τα στάδια της λίμπιντο ως απόρροια της ψυχοσεξουαλικής του εξέλιξης. Φέτος θα τολμήσω να σκεφτώ πόσο ωραία είναι που το ποδόσφαιρο πάντα επιτρέπει μια σταθερή συσχέτιση με τη παιδική ηλικία.

Ούτως ή άλλως το ποδόσφαιρο δεν είναι παρά ένα παιχνίδι. Αλλά φαίνεται πως ειδικά για το ποδόσφαιρο, η παιδική ηλικία με την οποία σχετίζεται έχει πιο πολλά χαρακτηριστικά νηπιακής ηλικίας από ότι κάθε άλλο άθλημα. Και είναι σημαντική η απόδοση χαρακτηριστικών νηπίου μιας και η νηπιακή ηλικία είναι αυτή στην οποία μπορούμε με ασφάλεια να υποστηρίξουμε ότι όλοι μας υπήρξαμε υγιείς μικροσκοπικοί παράφρονες. Και οπωσδήποτε, σχεδόν ποτέ και κατά πάσα πιθανότητα κανείς από μας δε πρόκειται να ξεφύγει εντελώς από μια τέτοια κατάσταση. 

Ως νήπια διαβαίνουμε συγκεκριμένες περιόδους, σχεδόν καθορισμένες για πολλούς αναλυτές, και μια τέτοια είναι και η επονομαζόμενη και "παρανοειδής-σχιζοειδής". Αν όλα πάνε καλά, η "παρανοειδής-σχιζοειδής" περίοδος θα εξελιχθεί ομαλά σε αυτό που έχει ονομαστεί "καταθλιπτική". Η τελευταία σηματοδοτεί και την ηλικιακή φάση όπου θα έχουμε αναπτύξει την απαραίτητη ικανότητα να εγκαταστήσουμε συναισθηματική επαφή με τους άλλους. Μα πριν γίνει αυτό θα έχει υπάρξει μια γνήσια τρικυμία βασανιστικής και μαρτυρικής έκστασης που θα έχει προλάβει να κυριαρχήσει: ακριβώς ό,τι ζει δηλαδή η πλειοψηφία των παιχτών και των θεατών κατά τη διάρκεια των ενενήντα λεπτών και των μερικών καθυστερήσεων. 

Η "παρανοειδής-σχιζοειδής" περίοδος έχει συγκεκριμένα αμετάβλητα χαρακτηριστικά. Eπισημαίνονται ιδιαίτερα

1. η έλλειψη συναισθηματικής κατανόησης για τον άλλο. Χαρακτηριστική τέτοιας έλλειψης η ιδιαίτερης λεπτότητας οπαδική παρότρυνση προς τον δικό μας σέντερ μπακ "πάρτου τα πόδια του μαλάκα" αναφερόμενη βέβαια στο αντίπαλο σέντερ φορ.

2. η σχάση, δηλαδή ο διαχωρισμός των δυσάρεστων πλευρών του εαυτού και η απόδοσή τους ως χαρακτηριστικά του άλλου. Η συλλογική απόδοση υπονομευτικών χαρακτηρισμών για τη σεξουαλικότητα, την εθνικότητα των αντίπαλων οπαδών ή των μητέρων τους κυριαρχούν εδώ ως παράδειγμα.  

3. ένας πολύ ενδιαφέρων κορεσμός από άγχος παρανοειδούς τύπου. Σε αυτή τη κατηγορία εντάσσω με βεβαιότητα το αγωνιώδες παραλήρημα σχετικά με το ότι καμιά ομάδα δε κερδίζει πια πέναλτι στο ολυμπιακό στάδιο, και την διάχυτη καχυποψία πως κάτι υπάρχει πάντα πίσω από τον ορισμό των διαιτητών. 

Ας μην πανικοβάλλονται όμως οι παθιασμένοι οπαδοί. Η Μέλανι Κλάιν επιμένει πως πάντα θα υπάρχουν λανθάνουσες καταστάσεις παρανοειδούς ή καταθλιπτικού άγχους σε όλους μας. Και πως στη πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό το καλά κρυμμένο μέσα μας θύλακα τρέλας. Κλάιν Μάιν θα μου πει ο φίλαθλος μπρος την διαφαινόμενη απελπισία του για το ότι ο αναπληρωματικός του Σισέ ακόμα να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο. Όντως, μια τέτοια απόκριση, σαν μια ενδιαφέρουσα μιμητική παρήχηση, θα μπορούσε και αυτή να ενσωματωθεί στην αγαπημένη ποδοσφαιρική σημειολογία του παρανοειδούς άγχους και της οπαδικής καθήλωσης στη προ-καταθλιπτική της φάση. 

(Τα παραπάνω γράφτηκαν με τη υγιή συνεισφορά σκέψης και σοφίας 120 ψυχαναλυτών οι οποίοι με μια εκστατική απόφαση τέλεσαν το συνέδριό τους στο Stamford Bridge, το γήπεδο της γνωστής και μη εξαιρετέας λονδρέζικης Chelsea, κάπου στο 1997)

Παλαιότερο ποδόσφαιρο και ψυχανάλυση σε αυτό το μπλογκ εδώ. 

διαβάζει "Κορκονέας" μεταφράζει "Γρηγορόπουλος";

παρακινούμενος από τη χαριτωμένη παρέμβαση αυτού του αγαπητού μπλογκ σε μια πρόσφατή μου ανάρτηση, που ανέδειξε το χιούμορ των διαδικτυακών αυτόματων μεταφραστών, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τον google translator σε μερικές αναρτήσεις για να δω τι ακριβώς διαβάζει ένας περίεργος αγγλόφωνος όταν βρίσκεται εδώ μέσα. Για να ανακαλύψω τελικά το παρακάτω:

Ο μεταφραστής της google όταν διαβάζει "Κορκονέας" το μεταφράζει "Γρηγορόπουλος"

Στ' αλήθεια, το τραγικό συναπάντημα ενός άτυχου δεκαπεντάχρονου με τον μπάτσο δημιουργεί αντίστοιχους συνειρμούς στο συλλογικό ασυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και αυτή τη  κατάφωρη θλίψη σε μια οικογένεια που το όνομά της καταδικάστηκε να συνυπάρχει με ενός κορκονέα σε κάθε του μνημόνευση. Δε μπορώ ακόμα να φανταστώ το ηθικό βάρος της σημειολογίας του λήμματος "κορκονέας" σε κάποιο μελλοντικό λεξικό, αλλά η μεγαλύτερη πολιτισμική εξέλιξη των τελευταίων ετών, η google, υπενθυμίζει με κυνισμό στο δικό της λεξικό πως η μοντέρνα διαδικτυακή εποχή δεν αποδέχεται τον πρωτογονισμό της άρνησης, ως μηχανισμού άμυνας, μπρος σε αυτή την εφιαλτική σύνδεση των ονομάτων. Μα αν η τεχνολογία καταδεικνύει αυτή την αδάμαστη αλήθεια, μένει στη κοινωνία να αποδείξει πως είναι ικανή να της αποδώσει το φορτίο που θα την απαλλάξει από τις ενοχές της. 

αν ήταν ξύλο, ίσως να τους καίγανε

Στο ίδιο βίντεο, με κάθε τρόπο
1. ακούστε προσεκτικά την περιγραφή των γεγονότων από τον πρώτο δημοσιογράφο.

2. ακούστε προσεκτικά και την περιγραφή από το δεύτερο δημοσιογράφο

1. Αφήνομαι (και ανερυθρίαστα την εκφράζω) στη κυνική παραδοχή πως βρέθηκα αντιμέτωπος με τα 82 πιο συναρπαστικά δευτερόλεπτα αναμετάδοσης στη προσωπική μου πορεία ως τηλεθεατής βιντεοσκοπημένων αθλητικών γεγονότων. Μέσα τους βρίσκεται κρυμμένη η διαυγής παρατηρητικότητα, η πανοραμική αντίληψη της φάσης, η διεγερτική εμμονή στη λεπτομέρεια, η εγκάρδια μεταδοτικότητα, η γλαφυρή αναπαραστατικότητα, η αποτελεσματικότητα σε συνθήκες έκτακτης εργασιακής πίεσης, το πάθος για το λειτούργημα και η συγκινητική αφοσίωση στην ενημέρωση του τηλεθεατή. Η δημοσιογραφία ας αναπνεύσει επιτέλους ξανά και η απρόσμενη βία ας μην είναι η μόνη που θα αναγείρει στον άμοιρο τηλεθεατή την ελπίδα πως στο επόμενο ματς δε θα κινδυνεύσει από την οξεία θλίψη μιας απερίγραπτης περιγραφής. Αυτά τα 82 δευτερόλεπτα οφείλουν να διδάσκονται σε κάθε φιλόδοξο νεοσσό της δημοσιογραφίας.  

2. Η εγγενής μου οπισθοδρομική εμμονή, ό,τι με ζορίζει στο να αναπνέω ως πολίτης του κόσμου, το αβάσταχτο βάρος της ως εξάρτημα του τσολιά που κατά παράδοση βγάζω στο παρκέ ακούγεται ξανά στη μετάδοση σαν θεσμοθετημένο καθήκον. Και σ' αυτό, η διαθέσιμη επιλογή μου είναι να αντιδράσω σαν Έλληνας. Υπάρχει στα ραδιοκύματα και ας μην ενδεχομένως την ακούσω ποτέ: βαθιά κρυμμένη στη καρδιά η ελπίδα και σχηματισμένη με λέξεις στο στόμα η προσμονή πως τούτα τα παλικάρια θα παραμείνουν ατιμώρητα, βορά στην ακάθεκτη πορεία προς τη δόξα, στη πάλη για τη πατρίδα και σ' αυτό το τουρνουά.

3. Και για εκείνους που ασχολούνται ερασιτεχνικά με τη βία, αφιερωμένο εξαιρετικά. Για την αλησμόνητη περιγραφή του, δες το 1. 

όλα ζουν αν τα θυμάσαι

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ μεταβαίνει στην Αθήνα όπου θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Η συνάντηση θα τελεί υπό την υψηλή προστασία των μυστικών υπηρεσιών του φιλικού προς την ελληνική κυβέρνηση κράτους, εις ανάμνηση της εξαιρετικής δουλειάς που είχαν κάνει οι ίδιες υπηρεσίες κατά τη περίοδο των εθνοσωτήριων ολυμπιακών αγώνων των οποίων την λαμπερή ανάμνηση γιορτάζουμε άλλωστε αυτές τις ημέρες. Οι ίδιες υπηρεσίες θα προσφέρουν εξάλλου αφιλοκερδώς και την εμπειρία τους στη φύλαξη υψηλών προσώπων, μιας και πλέον τα περιστατικά χλευασμού και διαπόμπευσης των μελών της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της παράτασης της κοινωνικής αδικίας και της κεντρικής ατιμωρησίας πολλαπλασιάζονται. Οι διμερείς συζητήσεις θα πραγματοποιηθούν υπό τη σκιά των προ διμήνου πρωτοφανών ισχυρισμών της παγκόσμιας κοινής γνώμης ότι το Ισραήλ κατασκευάζει τρομοκράτες και ότι μερικές εν ψυχρώ δολοφονίες ειρηνιστών/ανθρωπιστών σε διεθνή ύδατα από τις τακτικές αμυντικές δυνάμεις του ισραηλινού κράτους είναι στη πραγματικότητα παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Στο ίδιο δελτίο τύπου της ελληνικής κυβέρνησης ανακοινώθηκε επίσης και ότι ο ψυχοπαθητικός εγκληματίας και επίτιμος έγκλειστος των ρουμανικών φυλακών, κ. Κ. Πάσσαρης θα πραγματοποιήσει στο μέσο της εβδομάδας διήμερη επίσκεψη στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση του Υπουργού Προσαγωγής του Πολίτη. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, ο κ. Πάσσαρης φθάνει στην Ελλάδα τη Τετάρτη νωρίς το απόγευμα και αργότερα θα γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την επομένη το πρωί θα έχει κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Υπουργό Προσαγωγής του Πολίτη για ζητήματα δημόσιας ασφάλειας και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν διμερείς συνομιλίες. Αντικείμενο των επαφών θα αποτελέσουν οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Κορυδαλλού, το ασφαλιστικό του συνδικάτου του εγκλήματος, οι σχέσεις Τρομοκρατίας – Κοινού Εγκλήματος και θέματα του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν ανακοινώθηκε αν οι δυο επίτιμοι προσκεκλημένοι της ελληνικής κυβέρνησης θα έχουν και από κοινού συνάντηση για την υπογραφή της περίφημης Συμφωνίας για την Προώθηση της Βίας και την Αμοιβαία Προστασία του αποκλειστικού δικαιώματος σε αυτή, μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και του Συνδικάτου Ψυχοπαθητικών Εγκληματιών.

γαζέλα μαύρη σαν καλιακούδα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡΜΟΝΤΕΛ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ  ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΝΑΟΜΙ ΚΑΜΠΕΛ

Με νύχια και με δόντια, χωρίς πολιτικούς και ανθρώπινους φραγμούς, συγκεκριμένοι μηχανισμοί του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, “διαβασμένοι” και “μιλημένοι” κατήγοροι στη “δίκη της Χάγης”, επιχειρούν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Η Ναόμι Κάμπελ, η Μαύρη Γαζέλα, αυτή η καλλονή της πασαρέλας και του διεθνούς τζετ σετ κατηγορείται για ψευδή κατάθεση στο Διεθνές Δικαστήριο τη Χάγης κατά την υπεράσπιση του γνωστού εκλεκτού μας εγκληματία πολέμου πρώην προέδρου της Σιέρρα Λεόνε. Εμείς, οι Φίλοι των Σουπερμόντελ καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε αυτές τις φασίζουσες μεθοδεύσεις, που εξυπηρετούν τελικά την πολιτική του απεχθούς μπλοκ εκπροσώπων της δικαιοσύνης για απονομιμοποίηση των κοινωνικών και φυλετικών αδικιών, συκοφάντηση του λαθρεμπορίου όπλων και περιθωριοποίηση του κινήματος των ματωμένων διαμαντιών. Τα διαμάντια που πήρε η Ναόμι για τον κόπο της τα αξίζει! Επιβεβαιώνεται δε, ακόμα μια φορά, η εκτίμηση πως, από όλες τις απόψεις, η δίκη αυτή έχει πολιτικό χαρακτήρα.

Η Οργάνωση μας, κατανοώντας το δράμα, προτίθεται να στείλει άμεσα και αφιλοκερδώς προς αποτελεσματική υπεράσπιση της Ναόμι γνωστό δικηγόρο, και επίτιμο μέλος των Φίλων των Σουπερμόντελ, ο οποίος θα εγκαλέσει το δικαστήριο, θα προκηρύξει φρονηματικές διώξεις στους κατηγόρους της μελαψής καλλονής και θα προωθήσει τα σχέδια ώστε και η Ναόμι να έχει την ίδια ευνοϊκή μεταχείριση που επιφύλασσαν στο παρελθόν και στα άλλα «παιδιά» της τάξης μας και των μηχανισμών μας.

Με βάση τα παραπάνω, κυρήσουμε τη 16η Αυγούστου ημέρα πανελλαδικής δράσης για τη Ναόμι Κάμπελ και καλούμε σε επίδειξη μόδας την ίδια μέρα στη Ψαρρού της Μυκόνου. Το απόγευμα όλοι στα καλλιτεχνικά δρώμενα για τη μαύρη γαζέλα με τη συμμετοχή γνωστών μόδιστρων.

ΣΟΥΠΕΡΜΟΝΤΕΛ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΘΩΟΣ ΟΥΤΕ ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ!

ΚΑΤΑΡΑ ΣΤΗ ΜΙΑ ΦΑΡΡΟΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ

επέτειος: Dia del Hijo de Puta

Η 2 του Αυγούστου είναι μέρα ξεχωριστή για την αγαπημένη Αργεντινή. Μια τέτοια μέρα, 85 χρόνια πριν γεννήθηκε ο Jorge Rafael Videla Redondo ο αιμοσταγής δικτάτορας που για 5 χρόνια δεν άφησε τίποτα όρθιο στην υπέροχη ασημένια της νότιας Αμερικής. Γι' αυτό και οι Αργεντίνοι αποφάσισαν να ονομάσουν τη 2α του Αυγούστου Dia del Hijo de Puta. Χρόνια του πολλά λοιπόν!

Στα χρόνια της παντοδυναμίας του ο Βιντέλα μετράει, εκτός από τη βίαιη ανατροπή της δημοκρατίας (της όποιας δημοκρατίας τέλος πάντων), πολυάριθμες απαγωγές πολιτικών αντιπάλων, εξαφανίσεις (οι τραγικά επονομαζόμενοι desaparecidos), αμέτρητα εκτεταμένα βασανιστήρια, εξωδικαστικές δολοφονίες ακτιβιστών, πολιτικών αντιπάλων και των οικογενειών τους σε μυστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (ο διαβόητος βρώμικος πόλεμος), τη θυσία μιας χιλιάδας απαίδευτων, άπειρων νεαρών στρατιωτών στα Φώκλαντ στο όνομα ενός στείρου εθνικιστικού παραληρήματος και last but not least την αρπαγή και εξαφάνιση μικρών παιδιών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας των μητέρων τους σε παράνομα κέντρα κράτησης (Οι συγκλονιστικές Madres de Plaza de Mayo διαδηλώνουν για τα χαμένα παιδιά τους κάθε πέμπτη από τις 30 Απριλίου 1977 και ακόμα αναζητούν τις τελικές απαντήσεις). Ο Βιντέλα τιμωρήθηκε για όλα αυτά με κατ' οίκον περιορισμό μέχρις και τον Οκτώβρη του 2008 που οδηγήθηκε τελικά σε κάποια στρατιωτική φυλακή. 

είσαι θεός (ήλιος καλοκαιρινός)

έχοντας αφήσει οριστικά τις διακοπές στο πρόσφατο παρελθόν, πασχίζω να διασκεδάσω τη μελαγχολία μου αναπολώντας (και επινοώντας) ευχάριστα καλοκαιρινά ατυχήματα. Παρακάτω απαριθμώ εφτά ζητώντας ξανά τη συνδρομή των αναγνωστών για τον εμπλουτισμό της λίστας. 

1. να θυσιάζεις τη ιουλιανή πανσέληνο για να δεις τη ταινία του Ρομέρ και η ΕΡΤ να μεταδίδει αντ' αυτού απροειδοποίητα το παγκόσμιο κύπελλο της άρσης βαρών.
2. το ραδιόφωνο του νοικιασμένου αυτοκινήτου να είναι κολλημένο σε νησιώτικο ραδιοσταθμό του οποίου ο ιδιοκτήτης να είναι κολλητός του Γιάννη Πάριου.  
3. να μπαίνεις με ενθουσιασμό στη θάλασσα για το πρώτο σου μπάνιο και να διαπιστώνεις ότι στη πίσω τσέπη του μαγιό σου έχεις ξεχάσει τα λεφτά των διακοπών.
4. να σου συμβαίνει το παραπάνω σε παραλία γυμνιστών.
5. να κάνεις ελεύθερο κάμπινγκ σε μια καταπληκτική παραλία που κατά ένα περίεργο λόγο είναι απελπιστικά άδεια, και καταμεσής της νύχτας ενώ βρίσκεσαι στο απόγειο της ευτυχίας για τη καλή σου τύχη, να διαπιστώσεις ότι ο λόγος που παρέμενε άδεια ήταν ότι αποτελούσε πεδίο αεροναυτικής άσκησης και μαζικής απόβασης αφηνιασμένων κομάντο και βατραχανθρώπων.
6. να συναντήσεις ξανά τον παθιασμένο έρωτα των περσινών σου διακοπών και να σου συστήσει το παιδί σου.
7. ένα θαλασσοπούλι να αποφασίσει να ξαποστάσει σε εκείνο το καλάμι που προεξέχει από τη θάλασσα και να είναι το μόνο που δε καταλαβαίνει ότι πρόκειται για τον αναπνευστήρα σου 

από τον silentcrossing δέχθηκα με χαρά μια γεύση από τα δικά του θερινά "ατυχήματα", τα οποία ασφαλώς και δημοσιεύω:

1. Ταξιδεύεις 3 ώρες γεμάτος ενθουσιασμό στην πολυδιαφημισμένη παραλία με το "ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στην Ελλάδα" για να διαπιστώσεις ότι το τελευταίο ΚΤΕΛ φεύγει άπό την παραλία μισή ώρα πριν τη δύση του ήλιου! 
2. Διανύσεις το μοναδικής ομορφιάς Φαράγγι του Νομού, βγάζοντας φωτογραφίες και χαζεύοντας ανέμελα το μαγικό τοπίο που δημιούργησε η φύση, ενώ στα μισά σου σπάει το σανδάλι και συνεχίζεις τα τελευταία 6 χιλιόμετρα μπουσουλώντας πάνω στα κοφτερά βράχια... 
3. ...Για να βγεις από το Φαράγγι λίγο αφού έχει φύγει το τελευταίο πλοίο που θα σε πάει πίσω στην πόλη-δεν υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής κι έτσι θα πρέπει να διανυχτερεύσεις στο χωριό και να φύγεις με το πρωινό πλοίο... 
4. ...Ενώ δεν έχεις μία για να πληρώσεις δωμάτιο και φαγητό, παρά μόνο για να αγοράσεις ένα μπουκάλι νερό. 
5. Αποφασίζεις ότι φέτος επιτέλους θα δοκιμάσεις μπουμπουριστούς χοχλιούς, έπειτα από παροτρύνσεις χρόνων, και αφού εκτρέψεις όλο το χειμώνα τα σαλιγκάρια που μάζεψες, περνάς όλο σου το πρωινό μαγειρεύοντας, για να συνειδητοποιήσεις την κρίσημη στιγμή ότι έχεις αλλεργία στα σαλιγκάρια και ότι σε πιάνει αλλεργικό σοκ!

άλλος με τη βάρκα μας;