ολίγα χριστουγενιάτικα εμέσματα

Η βρετανική χριστουγεννιάτικη παράδοση του "ευγενούς" ανταγωνισμού και άκρατου στοιχηματισμού για το Νο1 στα μουσικά charts συνεχίστηκε και φέτος. Μόνο που αυτή τη χρονιά, ο ανταγωνισμός είναι άνισος γιατί ο συνήθης θριαμβευτής, ο νικητής δηλαδή του βρετανικού x factor -που σατανικά ολοκληρώνεται λίγο πριν τα Χριστούγεννα- έχει ήδη παραδεχτεί την ήττα του, μέσω της άρνησης των στοιχηματικών πρακτορείων να δεχτούν περαιτέρω στοιχήματα, μπρος τον τυφώνα των military wives.

Οι military wives είναι μια χορωδία που έφτιαξαν γυναίκες στρατιωτικών που υπηρετούν στα Αφγανιστάν. Μία από αυτές έγραψε ένα ποίημα με τίτλο "wherever you are" με θέμα το μεγαλείο της καρδιάς των γυναικών που μένουν πίσω περιμένοντας τους ήρωες να ολοκληρώσουν τον ερχομό της ειρήνης στο Αφγανιστάν, με στίχους ένα συνονθύλευμα από γράμματα των γυναικών της χορωδίας προς τους συζύγους τους. Αυτό το τσάκωσε ο επίσημος συνθέτης του βασιλικού γάμου του περασμένου Απριλίου και το μελοποίησε σε μια δακρύβρεχτη, μελό σύνθεση που είναι τόσο αποκρουστική ώστε το άκουσμά της να κάνει τα ηχητικά κατασκευάσματα της Lady Gaga να μοιάζουν με το καθαρτήριο πριν τη κόλαση της αιωνιότητας. Ακολούθησε ένα ασύλληπτο μάρκετινγκ, με μια πρώτη δημόσια εκτέλεση παρουσία της ίδιας της βασίλισσας στο μεγαλειώδες Royal Albert Hall και στη συνέχεια με εμφανίσεις σε κάθε είδους τηλεοπτικά σόου τύπου dancing with stars και άλλα τέτοια που αποβλακώνουν τα εκατομμύρια με την απύθμενη ανοησία που τους πετάνε στα μούτρα, καθώς και με μια cameo επίσκεψη στη πρωθυπουργική κατοικία, έτσι για τη τελική του κυριάρχηση. Η ώθηση που λαμβάνει αυτό το κατασκεύασμα, καθώς και η παραλυτική, μαζική αποδοχή του συμβολισμού του, είναι τόσο πρωτοφανής, που ήδη αισθάνομαι ενοχές για τη παράγραφο που θα ακολουθήσει. 

Αυτό το κατασκεύασμα, που είναι στη πραγματικότητα μια ερωτική μπαλάντα πασπαλισμένη με χορωδιακά μέρη, στοχεύει στην ανάδειξη του μεγαλείου της αγάπης (συγκεχυμένη βέβαια και με λίγα Χριστούγεννα) αλλά στη πραγματικότητα προσβάλλει ασύστολα όποια αγάπη είναι δυνατό να γίνει ακόμη αισθητή στα διαλείμματα για διαφημίσεις στο dancing with the stars ή στα μεσοδιαστήματα του online shopping. Πρόκειται μια αρρωστημένη μορφή αγάπης καθώς φιλτράρεται από την αποθέωση του μιλιταρισμού. Μια αγάπη που "θα κρατά" τον στρατιώτη "στα όνειρα ... μέχρι το έργο του να ολοκληρωθεί", μια αγάπη στην οποία ο οπλισμένος κατακτητής μετατρέπεται σε "πρίγκηπα της ειρήνης". Το κίνητρο που κάνει αυτή την αγάπη να τραγουδιέται (και να ξεπουλάει στις αγορές) δεν είναι παρά η κατακτητική ασυγκρατησία, η ολοκλήρωση της εξόντωσης, ο πόλεμος. Οι στίχοι είναι τόσο αλλοτριωμένοι από την αγνή, άνευ προϋποθέσεων ελκτική δύναμη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους και τόσο συνδεδεμένοι με το μεγαλειώδες καθήκον της στρατιωτικής εκστρατείας, ώστε η διάκριση αυτού του τραγουδιού από τα πολεμοχαρή εμβατήρια κατακτητικών στρατών να οφείλεται αποκλειστικά στη χορωδιακή του φόρμα που αντί για τη κινητοποίηση των επιθετικών ενστίκτων ακουμπά τρυφερά στα ακατέργαστα συναισθήματα ακαθόριστης αγάπης (σε συνεργική δράση με τα Χριστούγεννα βεβαίως) και τις εγγενείς ανάγκες για εστία και συντροφικότητα. Και γίνεται τόσο όμορφα αυτή η αλλοτρίωση, τόσο μεθοδικά αυτή η διάκριση! Ενσωματωμένη στη χυδαιότητα της απερίσκεπτης και καταναγκαστικής χριστουγεννιάτικης κατανάλωσης, απενοχοποιημένη μέσα από τη φθήνια των τεχνητών χριστουγεννιάτικων συναισθημάτων, εκθειασμένη στους προβολείς των φτηνών τηλεοπτικών θεαμάτων.

Το αγκάλιασμα, η ηθική νομιμοποίηση όλου αυτού του συμβολισμού από τη βασίλισσα ή τον πρωθυπουργό ενός κράτους που ποτέ δεν απεμπόλησε τον ιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Αλλά στη κοινωνία που μόλις πρόσφατα είδε το πιο περιθωριοποιημένο κομμάτι της να τα σπάει και να τα καίει, που το μέγεθος της ανισότητάς της έχει πλέον ξεπεράσει και εκείνο της βικτοριανής περιόδου, και που η καταπίεση αγγίζει ακόμα και αυτούς που δε φανταζόταν ότι θα τους συνέβαινε, η άνευ όρων, άνευ σκέψης ή αμφισβήτησης αποδοχή αυτού του τερατουργήματος, με τους συμβολισμούς του και τις επεκτάσεις του είναι το χειρότερο προμήνυμα για το μέλλον της.

Είναι κρίμα που η διαπροσωπική επαφή μια γυναίκας με τον αγαπημένο της, θύματα και οι δυο μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, αλλά και έμμεσοι υποστηρικτές της, να παίρνει τέτοιου είδους μαζικές και διαστρεβλωμένες διαστάσεις. Είναι κρίμα που ο πόνος της βουβής περιφοράς φέρετρων στις εργατικές συνοικίες μικρών αγγλικών πόλεων μετουσιώνεται σε τέτοια θριαμβευτική αποδοχή του μιλιταρισμού.


με δική σου ευθύνη άκουσε το τραγούδι εδώ.
οι στίχοι του εδώ.

Μια παρόμοια (και πιο αισιόδοξη) ιστορία για το βρετανικό χριστουγεννιάτικο Νο 1 του 2009, εδώ.