12.2.09

together we have everything


Σκέφτομαι ότι ένα μεγάλο κέρδος από τα περσινά "Δεκεμβριανά" είναι η απενοχοποίηση στη κοινωνική συνείδηση του αντάρτικου πόλης . Δεν αναφέρομαι βέβαια στη παθολογία της "επαναστατικής" και κάθε άλλης σέχτας που ασχολείται με ντόνατς αλλά σε αυτές τις μικρές ομάδες που αναλαμβάνουν δράση απέναντι στη πραγματικότητα. Η έκρηξη του Δεκεμβρίου έδειξε πως η δημιουργικότητα και η φαντασία όχι μόνο δεν έχουν πεθάνει αλλά έχουν βγει για τα καλά στο δρόμο. Όχι ότι πριν δεν συνέβαινε, αλλά σε μια χώρα εθισμένη στον κομφορμισμό και την Αθλητική Κυριακή, που η συλλογική δράση των κατοίκων της περιοριζόταν στα γήπεδα και στα κομματικά γραφεία, μια αυτόνομη δράση φάνταζε ως περιθωριακή αντίδραση.

Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Ακόμα και τα πιο δύστροπα κομμάτια αυτής της κοινωνίας κλείνουν πονηρά το μάτι στις ομάδες που ξεπετάγονται από το πουθενά και θυμίζουν σε όλους πως αν δεν αλλάξουμε εμείς δε θα αλλάξει κανείς, πως η καλύτερη απάντηση στη θλίψη της καθημερινότητάς μας δίνεται από τα κάτω και πως ο καλύτερος τρόπος για να υπερασπιστείς το αυτονόητο είναι να το οικιοποιηθείς. Η - πολυθρύλητη από πολλούς- επανασταση χρειάζεται γόνιμο έδαφος. Τα μικρά αντάρτικα πόλης ανακαταλαμβάνουν για όλους αυτά που είχαν χαθεί αλλά δεν υπήρξαν ποτέ χαμένα. Είναι μια αρχή, τόσο ρομαντική όσο χρειάζεται για να μη χαθεί η ουσία της. Και βέβαια, η παρέμβαση στη καθημερινότητα είναι πολιτική πράξη μόνο όταν συνοδεύεται και από πολιτική πρόταση, διαφορετικά η δράση δε θα διαφέρει σε τίποτα από τον χαρούμενο ξεριζωμό πρασινάδας σε λιβάδι που βόσκουν ανέμελα πρόβατα. Οι σπόροι κάποτε ανθίζουν μόνο αν θυμόμαστε να τους ποτίζουμε!

Τhessaloniki Guerilla Gardeners, Streetpanthers, το "ελευθεριακό" εμπόριο στις λαϊκές, τα λαϊκά γλέντια σε άλλοτε γκετοποιημένες πλατείες, οι αμέτρητες επιτροπές πόλεων και τα δίκτυα, τα άπειρα μπλογκ...

together we have everything!

και μια πρόταση από τα καταστήματά μας: urban painting action, δηλαδή κυριακάτικο εθελοντικό βάψιμο προσόψεων κτιρίων με χαρούμενα χρώματα και την υποχρεωτική συνεισφορά (μόνο σε εργατικά χέρια) των ενοίκων

2 σχόλια:

  1. "ο καλύτερος τρόπος για να υπερασπιστείς το αυτονόητο είναι να το οικιοποιηθείς"

    ΑΠΛΟ ΑΛΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν ξεκινούσαν τα μικρά αυτά "αντάρτικα", φαινόντουσαν ρομαντικά. Τελικά, απλά έριχναν σπόρο που φαίνεται τώρα να φυτρώνουν. Και όντως θέλουν πολύ πότισμα ακόμα, αλλά είναι περισσότεροι πια αυτοί που τα ποτίζουν.
    Και αυτό είναι που εμένα με κάνει να χαμογελώ και να αισιοδοξώ, χωρίς να έχω πια την αίσθηση ότι είμαι η τρελή του χωριού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έχεις κάτι να προσθέσεις;

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis