παίρνω μια βαθιά ανάσα και κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να με πείσω πως υποκινητής του είναι μόνο η ασυγκράτητη ορμή της θέλησης για ελευθερία. Μα και αν ακόμα δεν είναι, πώς μπορώ και τα κρατώ ακόμα κλειστά όταν στους δρόμους τόσοι ζητούν επιτέλους το φως τους πίσω; Ο πολιτισμός που διεκδικεί απρόσμενα και μαζικά ο λαός του Ιράν, ακριβώς στα τριαντάχρονα εκείνης της επανάστασης που τους γύρισε κάποτε στο σκοτάδι, μπορεί να μοιάζει λίγο στο δικό μου πολιτισμό: αυτόν δηλαδή που μου επιτρέπει να διαλέγω αλλά μου δίνει μόνο μια επιλογή, που στοχάζεται την ευτυχία μου για να μπορεί να τη συνταγογραφεί σε χάπι, που παράγει τονωτικά αναψυκτικά αλλά που κανένα δεν μου δίνει τη δύναμη να τον κάνω καλύτερο. Μα, καθώς ο λαός του Ιράν επιμένει να ζητά ένα κομμάτι απ' τον δικό μου πολιτισμό, κάτι μέσα μου λέει πως ίσως έχω πάψει να προσπαθώ γι' αυτόν όσο χρειάζεται.
φώτο: από τη βιτρίνα της Eleven Howland gallery, στη Φιτζρόβια του Λονδίνου
φώτο: από τη βιτρίνα της Eleven Howland gallery, στη Φιτζρόβια του Λονδίνου
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι καλύτερα να έχεις επιλογή έστω και μια ανάμεσα σε πολλές, από το να μην έχεις καμία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθερία είναι (και) να απορρίπτεις μέσα από επιλογές.
Καλά κάνουν οι Ιρανοί. Ε;
(έσβησα το πρώτο σχόλιο για ορθογραφικό λάθος).
προφανώς! ωστόσο, είναι αντίφαση να περηφανευόμαστε για το δικαίωμά μας στην επιλογή όταν στη πραγματικότητα επιλογή δεν υπάρχει. Γιατί, τα αγαθά, οι ιδέες και οι πολιτικές που υπάρχουν πια στο δικό μας πολιτισμό δε χαρακτηρίζονται από διαφορετικότητα (και κατά συνέπεια προοπτική επιλογής) αλλά από μια βαρετή, πανομοιότυπη αφθονία. Έχω δικαίωμα να διαλέξω αλλά από αγαθά που είναι μεταξύ τους όλα ίδια. Το να μη διαλέξω, δε ξέρω αν είναι από μόνο του επιλογή, γιατί ίσως να μην ικανοποιήσει την ανάγκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πάει μακριά το σχοινί και έχω την εντύπωση ότι στο τέλος θα ενώσουμε άκρη και αρχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αγαθά που υπάρχουν είναι αυτά που δημιούργησαν οι ανάγκες που έχουμε σήμερα (ή μας έκαναν να έχουμε)και δεν συμφωνώ ότι είναι όλα ίδια μεταξύ τους.
Νομίζω ότι έχουμε επιλογές ώστε να μη βαριόμαστε με αυτά, ότι υπάρχουν άπειρες εναλλακτικές γι αμια ανάγκη μας.
Εκτός αν εννοείς κάτι άλλο που δεν το πιάνω.
όντως αυτό εννοώ. Αλλά διαφωνώ ως προς την αφθονία των εναλλακτικών επιλογών γιατί μια εναλλακτική επιλογή επιβάλλεται να έχει διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εγώ τουλάχιστο δυσκολεύομαι να βρω τέτοια στις πιο πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας. Σήμερα υποφέρουμε από την ομοιομορφία των ποιοτικών χαρακτηριστικών των αγαθών αλλά έχουμε την αφθονία τους (των αγαθών δηλαδή)να μας παρηγορεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα, α) εγώ δεν κάνω τη ζωή που κάνουν οι περισσότεροι μια και ζω στη φύση με ζώα και β) σε ό,τι αναφέρεις μάλλον έχει σημασία πόσες απαιτήσεις έχει τελικά ο καθένας, ή μάλλον πόσες ανάγκες έχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή προσωπικά έχω περιορίσει τις ανάγκες μου, ίσως γι αυό θεωρώ ότι υπάρχουν επιλογές πολλές. Όλα πολλά μου φαίνονται μάλλον.
Συμφωνώ - σε πολλά - και διαφωνώ - σε πολλά - από αυτά που αναφέρετε και οι δύο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι
λαούς και "πολιτισμούς" να αποφασίζουν γι'αυτούς - αυτοί - όχι άλλοι,
ανθρώπους να θέλουν το καλύτερο για αυτούς - όχι άλλοι,
ανιδιοτέλεια και αγάπη και δόσιμο , γιατί το να αγαπάς λίγους είναι ανάγκη , το να αγαπάς όλους είναι καθήκον και ύπαρξη μαζί.
Καθήκον μας πλέον είναι η αντίσταση - αντίδραση ενάντια σε όσους μας θέλουν υποταγμένους ,
μετά από εμάς ακολουθούν οι γύρω μας , αύριο ο κόσμος όλος.
Γεννηθήκαμε ίσοι έστω και διαφορετικοί , ας ζήσουμε έτσι
θείε, πολύ φοβάμαι πως η αφθονία που λέγαμε παραπάνω είναι το πιο κατασταλτικό μέσο απέναντι στα ωραία που γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε στον αλυσοδεμένο να επιλέξει το χρώμα της αλυσίδας του και θα τον έχεις με τα χέρια δεμένα για όσο το χρειάζεται
Ναι , τότε ας βοηθήσουμε να σπάσουν οι αλυσίδες...
ΑπάντησηΔιαγραφή