Οι εκλογές αυτές σημαίνουν στη πραγματικότητα ελάχιστα για τη ζωή μας. Αποφασίζουμε μερικώς (είμαστε μόνο μια μικρή χώρα από τις 27) για μια γραφειοκρατία που επιβάλλεται ολοκληρωτικά. Αποφασίζουμε νοθευμένα για μια Ευρώπη που αποφασίζει πρώτα για τους επιχειρηματίες της και μετά για τους πολίτες της, για μια Ευρώπη που οι θεσμοί της στέκουν ξένοι και εκφοβιστικοί μπρος σ' αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν, που οι κοινωνίες της αλλοτριομένες αναρωτιούνται γιατί δε ζουν όπως θέλουν παρόλο τον πλούτο και την αφθονία. Αποφασίζουμε αόριστα για μια Ευρώπη που αντί να γκρεμίζει επιμένει να χτίζει τα τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους που χρησιμοποιεί για το πλουτισμό της και τους ανθρώπους που θρέφει από αυτόν, που θαυμάζει την ελεύθερη μετακίνηση των κεφαλαίων της αλλά παραμένει αλλεργική στην ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων.
Και στο μικρό μας 1/27, ο πολιτικός αυτισμός μετέτρεψε -με τον θαυμαστό τρόπο των αμόρφωτων- ένα τμήμα της πανευρωπαϊκής εκλογικής διαδικάσιας σε απόλυτο ζήτημα ευρωπαϊκής επιβίωσης. Ολόκληρη η Ευρώπη αγωνιά για τη διαφόρα των δύο πρώτων κομμάτων στην Ελλάδα, για το αν οι Έλληνες θα πρωτοπορήσουν επιτέλους στην πράσινη ανάπτυξη ή αν θα ανανεώσουν την προτίμησή τους στην υπευθυνότητα. Η κομματική γραφικότητα που μας ταλαιπωρεί επέβαλε και πάλι το διαστρεβλωμένο εγώ των επιβεβαιωμένα ανίκανων ανθρώπων της και ο σκληρός πυρήνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αναμένει με κομμένη την ανάσα (και το διαβατήριο στο χέρι).Τα πιάσανε πάλι τα λεφτά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;