Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι στενόχωρο και ψυχρό. Και όταν αθροίζεται με το ποσοστό της υπόλοιπης αριστεράς γίνεται καταθλιπτικό. Καταθλιπτική και η αναγκαιότητα της αποδοχής του.Η λαοπρόβλητη "ριζοσπαστικό- τητα" του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει επιπόλαια. Φαίνεται να αδυνατεί στη πράξη να καθοδηγήσει με ασφάλεια τη κοινωνία προς τα εμπρος. Και επιπλέον, ένα ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας, χωρίς την απαιτούμενη ιδεολογική καλλιέργεια, ωθείται αθόρυβα προς τις λαϊκίζουσες αγκάλες της ακροδεξιάς.
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ναρκισσευόμενη και αυτή ανώδυνα στο καθρέφτη της, εξακολουθεί να απλώνει τον ίσκιο της, αλλά στο τέλος μπερδεύει τη σκιά της για μπόι. Με ποσοστά κάτω του 0,5 συνολικά, η διεύσδυσή της στη κοινωνία δε μπορεί να αποτυπωθεί πουθενά, ούτε στις κάλπες ούτε και στους δρόμους, τα καφενεία και τους εργασιακούς χώρους όπως θα ήθελε να οραματίζεται.
Και αυτό το εξοργιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας! Ανύπαρκτο από τις κοινωνικές ζυμώσεις, βαθιά συντηρητικό και πιο εσωστρεφές από ποτέ, συνεχίζει να μπλοκάρει ιδεολογικά ένα δυναμικό κομμάτι και εν μέσω της μεγαλύτερης κοινωνικής αναταραχής της μεταπολίτευσης δηλώνει ευχαριστημένο για την αιώνια εκλογική του συντήρηση στο 9%!
Εξάλλου, η επίκληση της αποχής, του μεγαλύτερου επικοινωνιακού τρικ για όλες τις παρατάξεις σε αυτές τις εκλογές, μοιάζει με στρουθοκαμηλισμό, Γιατί, τι ποσοστό όσων απείχαν μπορεί να κατανεμηθεί στη μαχητική αριστερά; πόσο περισσότερο από το ελάχιστο μπορεί αυτό να είναι; Πόσοι συνειδητοποιημένοι αριστεροί απείχαν; Ακόμα και αυτοί που στήριξαν την αποχή ως πολιτική στάση (δεν αναφέρομαι σε αυτούς που η πολιτική τους σκέψη περιορίστηκε στο ότι "όλοι ίδιοι είναι") αυτοί δηλαδή που αρνούνται τις εκλογές ως το μέσο της ταξικής πάλης, αυτοί πόσοι είναι; και πόσο θα διαμόρφωναν διαφορετικά το αποτέλεσμα για την αριστερά, αν συμπεριλαμβάναμε με κάποιο τρόπο το ποσοστό τους; Είναι αστείο να χρησιμοποιήσουμε την αποχή ως άλλοθι.
Γιατί η εκλογική αποτυχία είναι μια πτυχή ακόμα της γενικευμένης αποτυχίας της ελληνικής αριστεράς να εκφράσει την ελπίδα μιας κοινωνίας που ασθμαίνει. Η εκλογική αποτυχία καταδεικνύει τη δραματική της θέση που είναι χρόνια τώρα ένα βήμα πίσω από τη κοινωνία.
Αγαπητέ Romandante, το ξέρεις πως δεν συνηθίζω να κάνω διαφήμιση ποστ σε ξένα μπλογκ. Αλλά αυτό το κείμενο του Έλικα είναι μια ψύχραιμη ανάλυση του αποτελέσματος για την αριστερά. Και δεν είναι δικό μου για να κατηγορηθώ για αυτοδιαφήμιση!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπαλόνι, οι προτροπές σου για ενδιαφέροντα άρθρα πάντα ευπρόσδεκτες. Το άρθρο του Έλικα το είχα ήδη διαβάσει όταν έστειλες αυτό το μήνυμα. Νομίζω πως η κουβέντα για το μέλλον αυτού του συνασπισμού μόλις έχει ανοίξει!
ΑπάντησηΔιαγραφή