δίχως τέλος

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Θα μου θυμίζει για πάντα τη πολιτική αδράνεια των Ελλήνων, την αδυναμία έκφρασης της συλλογικής τους επιθυμίας, την ανημποριά τους να παρέμβουν ουσιαστικά στο εδώ και το τώρα. 

Όλος ο περασμένος χρόνος, το συνεχές δράμα, η ανεπίστρεπτη πορεία μιας κοινωνίας προς την εξαθλίωση ήταν όλα μια απάτη, ένα φριχτό ψέμα μιας κυβέρνησης σε αγαστή συνεργασία με την ακροδεξιά και τα μέσα ενημέρωσης. 

Προχωρά από σήμερα ένα όμορφα σχεδιασμένο σχέδιο κρίσης, το σχέδιο β. Πριν ένα χρόνο, το μνημόνιο προβαλλόταν ως η μια και μοναδική οδός προς τη σωτηρία, προς τη λύτρωση. Τώρα, ένα νέο μονόδρομο χρειάζεται να ακολουθήσουμε όλοι βγάζοντας το σκασμό και ευχαριστώντας θερμά τους σωτήρες. Αυτόν της συναίνεσης. Η συναίνεση είναι το νέο μνημόνιο. 

Τούτη η συναίνεση θα έχει πρόταγμα εθνικό, πιο εθνικό και από του ίδιου του μνημονίου. Θα είναι υπόθεση των Ελλήνων και όχι των τραπεζιτών, των πατριωτών και όχι των επιχειρηματιών. Ο εκβιασμός θα διαπερνά σαν σφαίρα το μεδούλι του θυμικού όσων μπρος στην εξαθλίωση δεν έχουν τίποτα περισσότερο από τη ψευδαίσθηση της ελληνικότητας. Ολοένα και περισσότερων. 

Και η συναίνεση θα επέλθει, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αν δε πειστούν τώρα να συνεργαστούν τα υπέροχα τίποτα που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών, θα το κάνουν απενεχοποιημένα τη Κυριακή των εκλογών, τότε που όσοι πέσουν στη παγίδα της κάλπικης δημοκρατίας και της ευτέλειας της ψήφου, θα τους προσφέρουν την ύστατη ευκαιρία της οριστικής, ηδονιστικής λεηλάτησης. 

Αφού σήμερα η κυβέρνηση δεν έβαλε μπρος τις μηχανές των ελικοπτέρων, ας χαρούμε την ελευθερία που μας έλαχε να ποτίζουμε απρόσκοπτα το χώμα που γεμίζει τον μαζικό μας τάφο.